Leon Cyboran (ur. 30 sierpnia1928 w Krakowie; zm. 6 czerwca[1]1977 w Warszawie) – filozof i badacz filozofii indyjskiej w powojennej Polsce.
. . . Leon Cyboran . . .
Absolwent ekonomii wrocławskiej (1952), filozofii ze specjalizacją z psychologii (Uniwersytet Wrocławski1952) oraz filologii indyjskiej (Uniwersytet Warszawski1963), uczeń profesorów Jana Legowicza i Eugeniusza Słuszkiewicza, miał rzadkie w świecie przygotowanie do zajmowania się klasyczną jogą – dziedziną filozofii indyjskiej, którą obrał za temat swej rozprawy doktorskiej (UW 1970) i (niedokończonej) habilitacji. Od roku 1972/73 wykładowca ATK, od 1973/74 KUL, gdzie kontynuował pracę Franciszka Tokarza. Po jego śmierci jego pracę na ATK i KUL kontynuowali jego uczniowie Tomasz Ruciński, Wiesław Kowalewicz oraz Maciej Stanisław Zięba.
Autor polskiego przekładu JogasutrPatańdźalego wraz z komentarzem Wjasy, a zarazem nowej interpretacji jogi klasycznej w duchu jedności puruszy (monizmu spirytualistycznego), zamiast dotychczas powszechnie przyjmowanej koncepcji pluralizmu puruszów (w zgodzie z myślą pokrewnej szkoły sankhji). Z powodu tragicznej śmierci nie doprowadził do końca swych zamierzeń badawczych (m.in. badanie i przekład Wiwarany do Jogasutr, trójjęzyczne sanskrycko-łacińsko-polskie wydanie 13 Upaniszad w dwustulecie wydania Oupnek’hatAnquetil-Duperrona.
Na podstawie jogi klasycznej oraz wyników współczesnej mu psychologii (introspekcjonizmMieczysława Kreutza i Bolesława Józefa Gaweckiego), uwzględniając elementy ezoterycznejlingwistyki, opracował oryginalny system filozoficzny nazwany aharamą[2][3]. Swą filozofię wcielał w życie.
W uznaniu zasług za życia otrzymał indyjskie imię Siṁha Śivovarṇ lub (według innej relacji) Siṁha Śivorām (gdzie siṁha znaczy lew = Leon (zarazem “lew” symbolizuje zwycięstwo); Śiva to imię boga joginów, Rāma to imię innego ważnego boga hinduizmu, varṇa to stan, grupa społeczna, ród), czyli “(Zwycięski) Lew z rodu Śiwy” (ze stanu joginów).
. . . Leon Cyboran . . .
